چالش بازی‌های ویدئویی برای کودکان
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۳۸۰۷۶
بازی‌های ویدئویی ازجمله رایج‌ترین و محبوب‌ترین بازی‌های عصر حاضر به‌شمار می‌رود که برای کودکان دربردارنده مزایا و معایب بسیاری است.
به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، انواع مختلفی از بازی‌ها برای اهداف مختلفی ازجمله سرگرمی، آرام‌بخشی، برانگیختن هیجان، به چالش کشیدن، یادگیری و رشد مغزی طراحی و تولید شده است؛ با این حال تمام بازی‌ها برای کودکان خوب نیست و می‌تواند اثرات نامطلوبی بر آنها داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
امروزه یکی از رایج‌ترین بازی‌های مورد استفاده در میان تمام اقشار جامعه، به‌ویژه کودکان، بازی‌های ویدئویی است که در ادامه با بعضی مزایا و معایب آنها برای کودکان آشنا می‌شویم.
فراگیری کار تیمیاکثر بازی‌های امروزی به‌صورت آنلاین انجام می‌شود و اغلب آنها بازیکنان متعددی از سراسر کشور یا جهان دارد. این امر کودک را تشویق می‌کند تا در کنار دیگران بازی کند که این ویژگی در آموختن مهارت‌های مورد نیاز برای کار به‌عنوان یک تیم و حل مشکلات با دیگران به کودک کمک می‌کند.
بهبود مهارت‌های تصمیمگیریبازیها در لحظه عمل می‌کند و بیشتر آنها سرعت بالایی دارد. این امر بازیکن را ملزم می‌کند که در مدت زمانی کوتاه تصمیم‌های سریع بگیرد. این ویژگی نقش بسزایی در ایجاد مهارت‌های تصمیم‌گیری ایفا می‌کند که در زمینه‌های زندگی واقعی مانند ورزش یا پزشکی که اغلب نیاز به تصمیم‌گیری تحت‌فشار در چند ثانیه است ارزشمند به‌شمار می‌رود.
حفظ دقت در تصمیم‌گیری‌های سریعبازیهای ویدئویی می‌تواند به کودک کمک کند تا با یادگیری محاسبه سریع همه پارامترهای وابسته، سطح بالایی از دقت را حفظ کند. این یک مهارت بسیار مفید به‌شمارمی‌رود و به همین دلیل حتی به سربازان و پزشکان نیز توصیه می‌شود که برای تقویت مهارت‌های تصمیم‌گیری، بازی‌های ویدئویی انجام دهند.
هماهنگی بین دست و چشمانجام بازی‌های ویدئویی به تقویت هماهنگی چشم و دست در کودکان کمک می‌کند. آنها با کسب این مهارت شروع به یادگیری نحوه تأثیر حرکت اندام‌هایشان بر فضا و مراجع بصری اطراف خود می‌کنند. هماهنگی خوب دست و چشم برای فعالیت‌های روزمره زندگی ضروری و تقریباً در تمام فعالیت‌های ورزشی مورد نیاز است. این مهارت حتی در حل پازل نیز می‌تواند مؤثر واقع شود.
عملکرد شناختی بهترتکرار یک مهارت خاص برای چندین مرتبه باعث می‌شود که مغز شروع به توسعه یک ساختار کند و مسیرهای عصبی و فرستنده‌های جدیدی را برای بهینه‌سازی عملکرد خود ایجاد کند. در مواقعی که تمرکز شدیدی اعمال می‌شود، مغز عملکرد خود را طوری طراحی می‌کند که بتواند مشکلات را سریعتر حل کند که در نهایت این امر می‌تواند به حل مسائل در زندگی واقعی نیز کمک کند.
صرف زمان زیاد برای بازی‌های ویدئویی به جای انجام فعالیت‌های بدنی از چندین جهت برای سلامتی کودک مضر است. اگر کودک بیرون نرود و در دنیای واقعی اجتماعی نشود، رشد شناختی او تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد، علاوه‌بر این نشستن مداوم در یک مکان و انجام بازی‌های ویدئویی طولانی احتمال چاقی را افزایش می‌دهد، ماهیچه‌ها و مفاصل را ضعیف می‌کند، به لمس و بی‌حس شدن دست‌ها و انگشتان به‌دلیل تلاش بیش از حد منجر می‌شود و با ضعف بینایی همراه است.
تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلیسرگرم شدن با بازی‌های ویدئویی با داشتن یک روز معمولی در مدرسه به‌طور کامل تضاد دارد، چرا که کودکان بازی‌های ویدئویی را به هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند و در نتیجه به فعالیت‌های درسی خود توجه نمی‌کنند. کودکان حتی در خارج از مدرسه نیز از انجام تکالیف مدرسه یا آماده شدن برای امتحانات طفره می‌روند و به جای آن بازی‌های ویدئویی را انتخاب می‌کنند که این امر به عملکرد ضعیف آنها در دوران تحصیلی منجر می‌شود و بر هوش هیجانی آنها تأثیر منفی می‌گذارد.
قرار گرفتن در معرض یادگیری ارزش‌های اشتباهبسیاری از بازی‌های ویدئویی در بازار حاوی خشونت بیش از حد، مسائل جنسی، ناسزاگویی، نژادپرستی و بسیاری از مصادیق غیراخلاقی دیگر است که کودکان درک درستی از آنها ندارند و حتی ممکن است تصاویر یا محتوای بازی را بزرگ‌نمایی و از آن تقلید کنند، حال آن‌که معماری مغز آنها هنوز در حال توسعه است و تا زمانی که در دنیای واقعی قرار نگیرند توانایی تشخیص درست از غلط را ندارند.
انزوای اجتماعیبهرغم چندنفره بودن بسیاری از بازی‌های ویدئویی، اکثر کودکان در اتاق‌های خودشان بازی می‌کنند که این امر مهارت‌های بین فردی آنها را در زندگی واقعی به‌شدت محدود می‌کند. کودکان همچنین ممکن است تنهایی و داشتن تعاملات دیجیتالی را به مشارکت در اجتماع ترجیح دهند. چنین بچه‌هایی در برقراری مکالمه شکست می‌خورند و در مجامع اجتماعی احساس بی‌حوصلگی و کسل بودن خواهند داشت که به‌دنبال آن احتمال بروز اختلال سازگاری، افسردگی، اضطراب و استرس در زندگی کاری و شخصی آنها بالا می‌رود.
رفتارهای پرخاشگرانهمحتوای خشونت‌آمیز در بازی‌های ویدئویی و لذت آنی آنها باعث می‌شود بچه‌ها در رفتارشان بی‌صبر و پرخاشگر باشند و هنگامی که همه‌چیز طبق برنامه پیش نرود یا محدودیت‌هایی برای آنها وضع می‌شود، در ذهن خود به حمله کردن یا نشان دادن رفتارهای پرخاشگرانه فکر کنند که درنتیجه منجر به نشان دادن رفتارهای دردسرساز می‌شود.
کد خبر 623529منبع: ایمنا
کلیدواژه: بازی ویدیویی امور زنان و خانواده بازی های رایانه ای بازی های رایانه ای بازی های ویدئویی بازی های کامپیوتری بازی های دیجیتالی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق بازی های ویدئویی برای کودکان تصمیم گیری بازی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۳۸۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ نکته مهم برای آرام کردن کودکی که عصبانی و پرخاشگر است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از bright side، که کودکان در این سن توانایی ابراز ناراحتی خود را با کلمات ندارند و این به عهده والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کنند تا کودک احساس امنیت و آرامش کند.
در این مطلب چند نکته پیشنهاد می‌دهیم که ممکن است برای مواقعی که کودکتان عصبانی می‌شود، به کارتان بیاید.
۱. اجازه دهید احساسات خود را ابراز کنند.
تلاش برای پایان دادن به عصبانیت سریعتر با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند و اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را ابراز کرد، احساس بسیار بهتری خواهد داشت و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما همچنین می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات او و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.
۲. اگر پرخاشگری کردند آنها را از موقعیت دور کنید.
فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاهایشان به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است، آنها ممکن است شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کنند. برای این نوع رفتار، می توانید فوراً کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که پرخاشگری بد نیست. آنها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند از شما عصبانی باشند، اما رفتار فیزیکی کاملا غیرقابل قبول است.
۳. توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.
کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه فراموش شود. بنابراین، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند زیرا می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. می‌توانید یک شی یا اسباب‌بازی را به آنها بدهید که می‌دانید دوست دارند، یا می‌توانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.
۴. از آنها بخواهید در فضایی آرام بنشینند.
این روشی است که بسیاری از معلمان پیش دبستانی از آن پیروی می کنند، جایی که آنها یک نقطه "آرامش" دارند. این می تواند یک گوشه گرم و زیبا از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ها، اسباب بازی ها و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. وقتی کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا نگه دارید تا سریعتر آرام شوند.
۵. جایگزینی برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.
کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها آن را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما آنها را از دستیابی به چیزی که واقعا می خواهند منع می کنید. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها که کاری انجام ندهند، می‌توانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید که هدف جدیدی برای آنها خواهد بود. این می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند و شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید.
۶. از قبل به آنها هشدار دهید.
یکی از چیزهایی که بچه‌ها از آن لذت نمی‌برند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی آنها پایان می‌دهید، در حالی که آنها نمی‌دانستند زمان رفتن فرا رسیده است. شما نمی توانید به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر بازی تمام است، زیرا آنها در این سن درکی از زمان ندارند. کاری که می توانید در عوض انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ راند دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس آنجا را ترک خواهید کرد. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.
۷. حرف‌های آنها را به خودتان نگیرید.
یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!» و در حالی که توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است، این راه به وضوح اشتباه است. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند، اما این فقط راه آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید، بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را ناراحت کند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند